بسیاری این مساله را مطرح کنند که از ابتدای امر اردوغان بیشتر به دلیل همسایگی با کردهای سوریه تحت‌مدیریت پ‌ک‌ک و برای حفاظت از امینت ملی ترکیه، شمال سوریه را مورد هجوم قرارمی‌دهد اما اکنون با ورود دمشق به این مرزها دیگر دغدغه‌های او رفع خواهد شد و به اهدف‌اش رسیده است. واقعیت این است که چنین تفسیری از بنیان اشتباه است؛ زیرا طی تمامی سال‌های بعد از 2011 تا کنون کم‌ترین تهدید امنیتی از سوی کردهای سوریه، علیه مرزهای جنوبی ترکیه صورت نگرفته و اردوغان بیشتر در سودای تحقق افکار نئوعثمانی‌گرایانه خود برای توسعه ارضی کشورش بود. اکنون اردوغان نه تنها در دام توسعه‌طلبی و ماجراجویی‌های منطقه‌ای‌اش خواهد افتاد، بلکه در صورت ورود جدی ارتش سوریه به معادلات و مقابله با تجاوز ارتش ترکیه، موقعیت او برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آینده به شدت تضعیف می‌شود.

محدود بودن عملیات ترکیه به ایجاد منطقه امن با طول 480 کیلومتر و عمق 30 تا 40 کیلومتر را می‌توان دومین سناریوی قابل طرح دانست. این سناریو محتمل‌ترین سناریو بوده و توافق ترامپ و اردوغان نیز بر همین مبنا قابل خوانش است.

رئیس اقلیم کردستان عراق در یک نشست خبری با تاکید بر برگزاری همه پرسی در ۲۵ سپتامبر اعلام کرد که به دنبال تنش و درگیری با ایران و ترکیه نیست.